Surgery of the Ayurved inside the Ayurved

        गव्हर्मेंट ऑफ इंडिया नी काढलेल्या सी सी आय एम पुरस्कृत गॅझेट ला घेऊन सध्या भरपूर वादंग सुरू आहेत हे गॅझेट म्हणजे फक्त एक अधिकृत घोषणा आहे आणि या प्रकारच्या सर्जरी आयुर्वेदिक शल्य वैद्य बऱ्याच दशकांपासून पासून करत आले आहेत हे सर्वांनाच माहिती आहे खरा वाद आहे तो सर्जरीच्या प्रगती ला घेऊन श्रेय घेण्याचा आणि त्या अनुषंगाने येणाऱ्या व्यावसायिकतेचा. 

         सध्या राष्ट्रीय आणि जागतिक पातळीवरील चिकित्सेची एकंदरीत परिस्थिती बघता काही मुद्दे इथे मांडावेसे वाटतात. आधुनिक चिकित्सा विज्ञानाची प्रगती ही खरंच वाखाणण्याजोगी आहे त्यातील नवनवीन शोध आणि चिकित्सा पद्धतीमुळे एकंदरीत जीवन मान हे खरच उंचावलेले आहे आहे. पण या सर्वांसोबतच त्यामध्ये एक वेगळीच टोकाची व्यावसायिकता सुद्धा आलेली आहे चिकित्सा हे खरंतर एक सेवा क्षेत्र आहे आणि ते सर्वांच्या आवाक्यात पाहिजे पण सध्याचं चित्र काही वेगळेच सांगते आहे. मागणी वाढली की खरतर गोष्टी माणसाच्या आवाक्यात येतात पण इथे वेगळे झाले मागणी वाढल्यामुळे येथे टोकाचा प्रोफेशनलिझम आणि प्रत्येक संबंधीत क्षेत्रांमध्ये सुद्धा जसे औषधी निर्माण, इन्शुरन्स साठगांठ आणि यूनियन निर्माण झालेल्या दिसतात आणि यांचा प्रयत्न स्वतःची मोनो पल्ली टिकवून ठेवण्याकरिता जास्त  होत असतांना दिसून येतो.

          दुसरं म्हणजे आयुर्वेदा सारख्या शास्त्रांना ज्यांना सध्या अल्टरनेटिव मेडिसिन असे म्हटले जाते त्यांनी विकास करायचा म्हटला, नवनवीन शोध लावायचे ठरवले तर त्यासाठी सुद्धा रस्ता आधुनिक चिकित्सेच्या वाटचाली प्रमाणेच सुचवला जातो किंवा तोच मान्य धरला जातो ज्यामुळे मूलभूत आयुर्वेदाचा आत्मा कुठेतरी हरवला जाण्याची शक्यता निर्माण होते. आयुर्वेद हे आपले देशी, पारंपारिक, सहस्त्र वर्ष जुने हे भावनिक मुद्दे बाजूला ठेवून जरी बघितले तरी आज आयुर्वेदा सारख्या शास्त्राच्या मूलभूत विकासाची खरी गरज निर्माण झालेली आहे पण हा विकास पाश्चात्य शैली वर आधारित न करता आवश्यक तेथे वैज्ञानिक तेचा पाया वापरून मूलभूत सिद्धांत आणि शैलींना विकसित करणे ही खरी काळाची आणि भारत देशाची गरज आहे.    

       
         विश्वगुरू बनू पहात असलेल्या आपल्या देशाला संशोधनाचे वेगळे आणि स्वतःचे मार्ग प्रस्थापित करून त्याला वैज्ञानिकतेचा आधार देऊन जगन्मान्य करणे हे सुद्धा आवश्यक आहे. आणि संशोधन करत असताना अचुकते सोबत सहजतेचा सुद्धा तेवढाच विचार करणे खूप आवश्यक आहे कारण बऱ्याच वेळा अचूकतेच्या नादी लागून आपण चिकित्सेतील सहजता गमावून बसतो आणि सरतेशेवटी उपलब्ध झालेले संशोधन हे आवाक्याबाहेरचे होऊन बसते. भारतासारख्या देशाला किंबहुना संपूर्ण जगाला अचुकते सोबतच चिकित्सेतील सहजतेचीसुद्धा तेवढीच गरज आहे हे मागील काही काळात अनुभवले जातच आहे पण सहजता सुद्धा कॉम्प्रमाईज, पळवाटेची किंवा अवैज्ञानिक असता कामा नये. 

       आयुर्वेदाची ज्ञानसंपदा ही निश्चितच या सहजतेसाठी खूप उपयोगी पडणारी आहे गरज आहे ती शासकीय आधाराची आणि त्यानंतर स्वाभाविकतेने येणाऱ्या शासकीय आणि अशासकीय शिक्षण आणि संशोधन संस्थांनी करण्याच्या मूलभूत कार्याची.

वैद्य. सारंग देशपांडे 
एम. डी. (आयुर्वेद) Ph.D (Sch)

#Surgery in Ayurved #research in Ayurve